ένεση τσιμέντου

Ο όρος ένεση χρησιμοποιείται στην οικοδομική για να χαρακτηρίσει το σύνολο των εργασιών που έχουν σκοπό τη στερέωση τοίχων ή εδαφών, με την εισαγωγή με πίεση ρευστού τσιμεντοκονιάματος ή τσιμέντου σε σκόνη στο εσωτερικό της μάζας. Στην πιο απλή της μορφή, η ένεση εισάγεται απευθείας ή μέσα από προετοιμασμένες οπές ανοιχτών και διάτρητων σιδερένιων σωλήνων, που βρίσκονται σε όλη την επιφάνεια ή έχουν συγκεντρωθεί σε ορισμένα σημεία της. Έπειτα, συνδέονται οι κεφαλές των σωλήνων με μια ομάδα αντλιών και ωθούνται κατάλληλες αναλογίες τσιμεντοκονιάματος στους σωλήνες αυτούς, με την κατάλληλη πίεση. Καθώς το υλικό βγαίνει από τις παράπλευρες οπές, διαχέεται στη μάζα που τις περιβάλλει και γεμίζει όσες κοιλότητες υπάρχουν ή σταθεροποιεί το υπερβολικά μαλακό έδαφος. Όταν πρέπει να στερεωθούν τοίχοι που έχουν υποστεί ζημιές ή ρωγμές ή έχουν κοιλότητες, οι οποίες προέρχονται από αποχωρισμό ή φθορά της κατασκευής, είναι αναγκαίο πρώτα να διαχωριστούν και να απομονωθούν οι κοιλότητες που πρέπει να γεμιστούν και, αν είναι ανάγκη, να αφαιρεθούν τα κομμάτια που παρουσιάζουν αστάθεια. Στο δεύτερο στάδιο πραγματοποιείται καλή πλύση της κοιλότητας για να απομακρυνθούν οι σκόνες και τα συντρίμματα, ώστε να διευκολυνθεί τέλεια πρόσφυση του τσιμεντοκονιάματος με τα τμήματα του τοίχου και συνεπώς να σχηματιστεί ένας ομοιογενής όγκος. Τέλος, εκτελείται η κυρίως ένεση και εισάγεται με αντλίες το τσιμεντοκονίαμα, που είναι αρκετά ρευστό ώστε να περνά εύκολα από τις οπές του σωλήνα, αλλά όχι τόσο ώστε να διαρρέει από τη ρωγμή. Εκτός από την ενίσχυση τοίχων που έχουν υποστεί ζημιές, η έ.τ. μπορεί να εφαρμοστεί ευρύτερα στον τομέα της στερέωσης του εδάφους, του οποίου οι πόροι γεμίζουν είτε με ρευστό τσιμέντο, με τσιμεντοκονίαμα ή με μείγματά τους, είτε με άργιλο και πυριτικά διαλύματα. Οι εργασίες αυτές εκτελούνται στις στοές, όταν πρέπει να γεμίσουν τα κενά που χρησιμοποιήθηκαν κατά την κατασκευή ή δημιουργήθηκαν από τη διαρροή των υδάτων μεταξύ του θόλου από σκυρόδεμα και του μετώπου όρυξης. Σήμερα, οι σημαντικότερες εφαρμογές των ε.τ. γίνονται σε εδάφη για τη μετατροπή πολύ ευκίνητων και υποχωρητικών στρωμάτων από χαλίκια, άμμο ή αμμοχάλικα σε συμπαγείς όγκους, κατάλληλους να συγκρατούν ισχυρά θεμέλια κτιρίων και μεγάλων τεχνικών έργων.